மனிதனே.....மனிதனாய் வாழ்ந்திடு......!

உடுக்கை நழுவின்
கை பார்த்திருப்பதில்லை
ஒரு கண் அழ
மறு கண் சிரிப்பதில்லை
இனம் தேடி மலர்
மணம் பரப்பவில்லை


மதம் பார்த்துப் பசு
பால் சுரந்ததில்லை
மானினம் வனத்தில்
மரையினை அழித்ததில்லை
பசுங்கிளியும் வெண்புறாவும்
நிறபேதம் காட்டியதில்லை
கூவும் குயிலும் அகவும் மயிலும்
மொழி சரி பார்த்ததில்லை
கழுகும் பருந்தும் வானில்
தரம் என்றும் பிரித்ததில்லை
ஆறறிவு படைத்த மனிதா!
அஃறிணை மாக்களின்
பண்பினை உணர மாட்டாயோ?

பகலினில் வீசிடும் தென்றல்
இரவினில் ஒளிந்ததுண்டா?
மண் வளம் பார்த்து வானம்
மழை என்றும் பொழிந்ததுண்டா?
இனம் பார்த்துப் பிறக்காத மனிதா
இனவெறி நீ கொள்வதேனோ?
மதம் தேடி ஜனிக்காத மாந்தரே
மதம் எனும் மதம்பிடித்து அலைவது சரியோ?
பெண் இனத்தை இகழ்வதும் - நீ
உன் இனத்தை வெறுப்பதும் முறையோ?

புத்தர், யேசு, காந்தி சொன்னதை நினைத்திடு
பூமி எங்கும் சாந்தி நிலவ உழைத்திடு
கலங்கிடும் எளியோர்க்காய் கண்ணீர்விடு
இறைவன் உன் துன்பம் துடைத்திடுவான்
செத்து மடிவது ஒருமுறைதான் - அதுவரை
மனிதனே..... மனிதனாய் வாழ்ந்துவிடு
மனிதத்தை மதிக்கப் பழகிவிடு
மனிதனாய் வாழத் துணிந்துவிடு!

ஆக்கம்: கேளரி மகேஸ்

அம்பலத்தாரை மதித்து கவிதையை இடுக்கையிடத் தந்ததற்கு  கௌரி மகேஸ் அவர்களிற்கு நன்றிகள்