யாழ்பாணிய மேலாதிக்க அரசியலால் இழந்ததுபோதும்.

தளர்ந்து வரும் யாழ் குடா நாட்டிற்கு வெளியே வாழும் தமிழர்கள் மீதான யாழ்ப்பாணத்தாரின் மேலாதிக்கம்.

இலங்கைத் தமிழரின் அரசியல் வரலாற்று ஆரம்பகாலம்தொட்டே யாழ்ப்பாணத்தாரின் ஏனைய மாவட்டங்களில் வாழும் தமிழர்கள் மீதான மேலாதிக்கம் என்பது இருந்து வந்துள்ளது. இந்த மேலாதிக்கம் என்பது தமிழ் அரசியல்வாதிகளையும் தாண்டிச் சாதாரண குடாநாட்டுமக்கள் மத்தியிலும் சர்வசாதாரணமாக ஆழப்பதிந்திருக்கிறது. தோட்டக்காட்டான், வடக்கத்தையான், மட்டக்களப்பான், வன்னியான் போன்ற ஏளனமான சொற்பதங்கள் மூலம் தமது மேலாதிக்கத்தைக் கூறிக்கொள்வதில் குடாநாட்டாருக்கு ஒரு அலாதிப்பிரியம்.

தமிழ் அரசியல்வாதிகளும் தமது யாழ்பாணிய மேலாதிக்கத்தை நிலைநாட்டும் அரசியலையே நடத்திவந்தனர்.

மலையகத் தமிழரின் மிகவும் அடிமைத்தனமான வாழ்க்கையை மாற்றியமைப்பதிலோ அல்லது அவர்களது சமுகமேம்பாடு , அரசியல் அபிலாசைகளை அடையாளம் கண்டு அவற்றிற்கு உரிய வேலைத்திட்டங்களை அல்லது போராட்டங்களை முன்னெடுப்பதலேயோ குறைந்தபட்சம் அவர்களைத் தம்முடன் இணைத்து வைத்திருப்பதலேயோ தமிழரசுக்கட்சி, காங்கிரஸ் கட்சி, தமிழ்கூட்டணி போன்ற எக்கட்சிகளும் அக்கறை கொண்டிருக்கவில்லை. விடுதலைப் புலிகள் அமைப்புக்கூட மலையக் தமிழருக்குரிய சரியான தீர்வுத் திட்டம் அல்லது கொள்கை எதனையும் கொண்டிருக்கவில்லை. இவற்றின் வெளிப்பாடாகவே தமிழ்க் கட்சிகளுடன் இணைந்திருப்பதைவிட சிங்கள ஆளும் கட்சிகளுடன் இணக்கப்பாட்டு அரசியல்மூலம் தமது அபிலாசைகளைச் சிறதளவேனும் பெற்றுக்கொள்ளலாம் என்ற புதியபாதை தொண்டமானால் தொடக்கி வைக்கப்ட்டு இன்று சகல மலையகத்தமிழ் அரசியல் கட்சிகளாலும் பாகுபாடின்றி முன்னெடுக்கப்படுகிறது.

அடுத்து போராட்டகாலத்தைப் நோக்கினாலும் போராளிகளில் அமைப்பின் கோட்பாடுகளை வகுக்கக்கூடிய அல்லது தீர்மானங்களை எடுக்கக்கூடிய, தலைமைக்கு கருத்துக்களை எடுத்துக்கூறக்கூடிய முதல்நிலைப்போராளிகளில் மிகப்பெரும்பான்மையினர் யாழ்மாவட்டத்தினராகவே இருந்தனர். விரல்விட்டு எண்ணத்தக்க அளவில் ஒருசிலரே இதற்கு விதிவிலக்காக வெளிமாவட்டத்தவராக இருந்தனர். (இதையெல்லாம் எழுதுவதால் நான் வெளிமாவட்டக்காரன் என்று தப்பாக எண்ணிவிட வேண்டாம் நான் யாழ் வடமராட்சியைச் சேர்ந்தவன்தான்.) ஆனால் மூளை சலவைசெய்யப்பட்டு கட்டளைக்குக் கீழ்படிந்து போராடும் சாதாரண போராளிகளை எடுத்துக்கொண்டால் இவர்களில் மிகப் பெரும்தொகையினர் வன்னி, மட்டக்களப்பு, ஏனைய தென் தமிழ்மாவட்டங்களைச் சேர்ந்தவர்களாகவே இருந்தனர். இதனைப் புரிந்துகொண்ட தென் தமிழ்மாவட்டத்தாரும் தமக்குரிய பாதையைத் தெரிவுசெய்து கொண்டு தனி அரசியல் நடத்தத் தொடங்கிவிட்டார்கள்.

யாழ்ப்பாணத்தாருக்கு இன்று மிஞ்சியிருப்பது வன்னித் தமிழர் மட்டும்தான். அவர்களிலையும் பலர் போராட்ட இறுதிக் காலத்தில் பெற்றுக்கொண்ட மிகக் கசப்பான அனுபவங்களால் கோபத்திலும் வெறுப்பிலும் இருக்கிறார்கள்.

யாழ்பாணத்திலையிருந்து மிகப்பெரிய இடப்பெயர்வு நடந்தபோது வெறும்கையோட வன்னிக்கு வந்த அனைவரையும் அரவணைத்த வன்னிமக்களைப் பற்றி கூட்டணியினரோ, நெடியவன் அணி, K.P. அணி......  அல்லது வேறெந்த எஞ்சியிருக்கும் போராளிக்குழுவோ உண்மையான அக்கறை கொண்டு செயற்படுவதாகத் தெரியவில்லை. இந்தக் குழுக்களெல்லாம் ஏதோ ஒருவிதத்தில் இந்த வன்னி மக்களின் அவலங்களை வியாபாரமாக்கி விளம்பரப்படுத்தி தமது இருப்புக்களை நிலை நிறுத்திக்கொள்ளவும் தமது வங்கிக் கணக்குக்களை நிரப்பவுமே முட்டிமோதிக் கொள்கிறார்கள்.

புலம்பெயர் சமூகம் இன்று செய்யவேண்டியது. தமது இருப்புக்களை நிலை நிறுத்தவும் தமது பொக்கற்றை நிரப்பவும் இன்னமும் முயன்றுகொண்டிருக்கும் அனைத்துக் குழுக்களுக்கும் வக்காலத்துவாங்கும் அரசியல் செய்வதையும், அவர்கள்மூலம்தான் சீரழிந்த நமது தேசத்தை மீண்டும் கட்டி எழுப்பலாம், முகாம்களுக்குள் வாடும் மக்களை வாழவைக்கலாம் என்ற எண்ணத்திலான பங்களிப்புகளையும் பாரபட்சமின்றி முற்றும் நிறுத்தவேண்டும்.

ஆனால் அதற்காக எதுவுமே செய்யாமல் இருக்கவேண்டும் என்பதல்ல இப்பொழுதுதான் நாம் நிறையச் செய்ய வேண்டும் ஆனால் சரியாகச் செய்ய வேண்டும்.

முன்பு தாயகத்தில் போராட்டம்  நடந்தது அதற்கு அவர்கள் எம்மிடம் கேட்டதற்கு மேலாக உதவிகள் செய்தோம். ஆனால் சரியோ தவறோ இன்று அந்தப் போராட்டம் முடிவிற்குக் கொண்டுவரப்பட்டுவிட்டது.

இன்று அங்குள்ளவர்களது உடனடித்தேவை அவர்களது வாழ்வாதாரங்களை மீள் கட்டி எழுப்பத் தேவையான உதவிகள். அன்று ஆயுதங்களை வாங்கவும் போராடவும் கட்டுமானங்களைச் செயற்படுத்தவும் தனிப்பட்ட ஒவ்வொருத்தராலையும் முடியாது. அமைப்புரீதியாகச் செய்யவேண்டிய தேவை இருந்தது. இன்று பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு ஒருவாய் கஞ்சி கொடுக்கவோ ஒரு குடிசைபோட்டுக் கொடுக்கவோ இடையில் தரகர்கள் வேண்டியதில்லை. ஒவ்வொருவரும் தனக்குத் தெரிந்த தனது ஊரிலுள்ள நம்பிக்கைக்கு உரியவர்கள் பழையமாணவர்சங்கங்கள், உங்கள் ஊர்க் கிராம முன்னேற்றச் சங்கம், வாசகசாலை போன்றவற்றின்மூலம் பாதிக்கப்பட்டமக்களை இனங்கண்டு அவர்களுக்குத் தேவையான உதவிகளைச் செய்யுங்ங்கள். ஒவ்வொரு புலம்பெயர் தமிழனும் பாதிக்கப்பட்ட ஒரு குடும்பத்தை இனங்கண்டு உதவிசெய்தால் பாதிக்கப்பட்ட பெரும்பகுதியினருக்கும் உதவிகள் கிடைத்துவிடும்.

விழுந்த அந்தமக்கள் முதலில் தங்கள் கால்களில் எழுந்து நிற்கட்டும் அதன் பின் அவர்கள் தங்களுக்குரிய சரியான பாதையைத் தெரிவு செய்யட்டும். அப்பொழுது எங்கள் முழுஆதரவைக் கொடுப்போம். அதைவிடுத்து அவர்களுக்கு எது தேவை என்பதை புலம் பெயர் தமழிராகிய நாம் எமது விருப்புகளுக்கு ஏற்ப திணிக்க வேண்டாம். யாழ்பாணிய மேலாதிக்க அரசியலால் ஈழத்தமிழர்  இழந்ததுபோதும்.

அம்பலத்தார்