என்னை செதுக்கியவள்

சிலகாலத்துக்குமுன் பெர்லின் நகரத்திலை ஒரு திருமணத்திற்குச் சென்றிருந்தேன்.  நீண்ட நாட்களின்பின் எனது நண்பர் ஒருவரை நேரில் சந்திக்கமுடிந்தது. அவரும் கலை, இலக்கியம், மேடைப் பேச்சு என்று பலதிலையும் கால் பதிச்சவர். சமத்துவம் பொதுவுடமை என்றெல்லாம் பந்தாவாக் கதைத்துக் கொண்டு திரியிறவர். பலதும் பத்தும் கதைத்துக்கொண்டு இருக்கும்போது அவர் சொன்னார். ஒருகப்பலுக்கு ஒரு கப்டன் (தலைவன்) அதுபோல வீட்டுக்கும் ஒற்றையாட்சிதான் சரி, அப்படியென்றால்தான் பிரச்சனைகள் இல்லாமல் முடிவுகள் எடுக்கலாம் என்று.
"ஓ! உங்கட மனுசி வலு கெட்டிக்காரிதானே அப்ப அவவே உங்கட கப்பலுக்குக் கப்டன்." என்று நான் வழமைபோலவே யோசிக்காமல் டக் என்று கேட்டன்......
"சீ! நல்ல கதையாக்கிடக்கு" .... அது வந்து  எப்பவும் ஆம்பிளையள்தான் கப்டனாக இருக்கவேணும் என்றார் அவசர அவசரமாக. 




எங்கட வீட்டை.... யோசித்துப்பார்த்தன்.

உண்மையைச் சொன்னால் என்ன ! என்ரை வீட்டிலையென்றால் என்ரை செல்லம்மாதான் கப்டன். ஐயாவுக்கு வெளிவிகார அமைச்சு அதுதான் ஊர்த் தொண்டு, கூட்டல், பெருக்கல், வீட்டுவேலைகள்....... போல சில ஒன்றுக்கும் உதவாத அமைச்சுக்கள்தான். சும்மா சொல்லக் கூடாது என்ரை மனுசி ஒரு நடமாடும் கொம்பியூட்டர். வீட்டு நிர்வாகத்திலை மட்டுமில்லை பத்து வருசத்துக்கு முந்திப் படிச்ச பாலகுமாரன் கதை, 15 வருசத்துக்கு முந்திப் பார்த்த படத்திலை வரும் ஒரு கட்டம், பல வருசங்களிற்கு முன்பு நண்பனின் கல்யாணத்திற்குக் கொடுத்த மொய், 20 வருசத்துக்கு முன்னர் வந்த திசைகள் பத்திரிகையில மாலன் எழுதினதுபற்றி.... எப்பவோ படித்த கவிதை என்று என்ன கேட்டாலும் விரல் சொடுக்க முதல் பதில்வரும்.

செல்லம்மாவைச் சைட் (காதலிக்க) அடிக்கத் தொடங்கின காலத்தில நான் பட்ட கஸ்டம் கொஞ்ச நஞ்சமே! அப்பொழுதுதான் என்ரை ரசனை அத்தை பெத்த ரத்தினம், சித்தியின் சிலுமிசங்கள்.... என்ற லெவலிலையிருந்து (அளவில்) ஆனந்தவிகடன் குமுதத்துக்கு உயர்ந்திருந்தது. இங்கு கட்டாயம் இன்னுமொரு விடயத்தையும் சொல்லவேணும். அந்தக்காலத்தில் எங்களது வீட்டில் கலைமகள், தீபம், மஞ்சரி மல்லிகை, சிரித்திரன் ஆகிய சஞ்சிகைகள் தொடர்ந்து வாங்குவது வழமை. இதிலை நான் வீட்டில் படிக்கிறது சிரித்திரன் மட்டும்தான்.

அந்தநேரத்தில் செல்லம்மா என்னடா என்றால் ஜெயகாந்தன், அசோகமித்திரன், வல்லிக்கண்ணன், எஸ்.பொ, அ.முத்துலிங்கம், டொமினிக் ஜீவா என்று எனக்கு ஆரென்றே தெரியாத ஆக்களின்ரை கதையள், மல்லிகை, தீபம்,கணையாளி என்று ஊர்பேர் தெரியாத சஞ்சிகைகளையெல்லாம் தந்து படிக்கச்சொல்லும்.

அதுகூடப் பரவாயில்லை பிறகு அவனுக்கு ஒழிச்சு இவனுக்கு ஒழிச்சுப் போய் சந்திச்சு ஆசையா நாலுவார்த்தை கதைப்பமென்று தொடங்கமுதல்,
"என்னப்பா அந்த எஸ்.பொ.வின்ரை ஆண்மை புத்தகத்திலை அந்தாள் என்ன மாதிரித் துணிச்சலா எழுதியிருக்கிறார்...... அந்தக் கதையைப்பற்றி என்ன நினைக்கிறியள்?....."
"பாலகுமாரின்ரை அகல்யாவின்ரை கடைசி அத்தியாயம் வாசிச்சிட்டு நான் அழுதிட்டனப்பா......"
"கணையாளியின் கடைசிப்பக்கத்தில் சுஜாதா அட்டகாசமாக எழுதியிருக்கிறாரப்பா" என்று அதுகள் பற்றியே கதைப்பா. எனக்குப் படிக்கத் தந்த புத்தகங்களைப் பற்றி என்னை வேறு குறுக்குக் கேள்வியள் கேட்பா.

எனக்கு ஏனடா இவங்களெல்லாம் வேற வேலையில்லாமல் கதை, கட்டுரை எழுதுறாங்களென்று எரிச்சலாக வந்தாலும் புதுசா லவ்பண்ணத் தொடங்கியிருக்கிறன்..... நானும் பதிலுக்கு நாலு விசயங்கள் சொல்லாட்டில் செல்லம்மா இளக்கமா நினைச்சுப் போடுவாள் என்ற பயத்திலை, உந்தப் புத்தகங்களை எல்லாம் ஒன்றுக்கு நாலுதரம் படிச்சு எதாவது நாலு பொயின்டுகள் (விசயங்களை) பிடிச்சுக் கொண்டுபோய் விலாசமாக் கதைக்கப்போய் ஏடாகூடமா மாட்டுப்பட்டுப்போவன். ஆழமாகப் படிச்சு ரசிக்கும் செல்லம்மாவிடம், நுனிப்புல் மேய்ந்துவிட்டு புழுகுற என்ரை பருப்பெல்லாம் வேகாமல் போயிடும்.

ஆனால் என்ரை மனுசிக்குப் பயத்திலை கண்டது கடியதுகளை எல்லாம் படிக்கத் தொடங்கினதிலை இப்ப விலாசமாக அம்பலத்தார் தொடர்ந்து எதோ ஓரளவிற்கு நீங்களெல்லாம்  படிக்கிறமாதிரி எழுதத்தக்கதாக இருக்கு.

நான் ஆரம்பத்தில் அத்தை பெத்த ரத்தினம், சித்தியின் சிலுமிசங்கள், மித்திரன் பத்திரிகையில் தொடராக வந்த சாம்பல் பள்ளத்தாக்கு கொள்ளைக்காரியின் கதை, பமீலா போன்ற கிளுகிளு கில்மா கதைகள் என்ற லெவலில் (அளவில்) படிக்கத்தொடங்கித்தான் தரமான இலக்கியங்களை தேடத்தொடங்கினேன் என்று சொல்வதற்கு வெட்கப்படவில்லை.  கொழும்பு வெள்ளவத்தை பிள்ளையார்கோயிலுக்கு வரும் குட்டியளை சைட் அடிக்க, நாங்கள் தமிழ் சிங்களப் பெடியள் எல்லாம் ஜாலியாகப்போவம். அங்கு கோயிலுக்குப் பக்கத்திலை இருந்தசின்னக் கடையொன்றில் தொங்கும் இந்தக் கிழுகிழு கில்மாப்புத்தகங்களை வாங்கி நாங்க நண்பர்களெல்லாம் ரகசியமாக வீட்டிலை தெரியாமல் மாறிமாறிப் படிப்பம். அதிலை எங்களுக்கு ஒருவித பெருமை. ஒருவிதத்தில் இந்த கிளூகிளு கதைகள்தான் முதலில் எனக்கு தமிழின்பக்கம் ஒரு ஈர்ப்பை உண்டுபண்ணியது, அதற்காக அவற்றை எழுதியவர்களுக்கும் நன்றி சொல்லவேணும். 

ஆனால் இன்றைய புலம்பெயர் பெற்றோரில் பலரும் தங்கள் பிள்ளைகள் ஆரம்பத்திலேயே சங்க இலக்கியங்கள், கலிங்கத்துப்பரணி, ஐம்பெரும் காப்பியங்கள் தான் படிக்கவேண்டும் என அடம்பிடிப்பது வேதனையாகவும் சிரிப்பாகவும் இருக்கிறது. இப்பாடி சொல்லுகிறவர்களெல்லாம் ஆரம்பத்திலேயே சங்க இலக்கியங்களை படித்துத்தான் தமிழ் வளர்த்துக்கொண்டாரளா என்ன? 

தயவுசெய்து உங்கட பிள்ளைகள் ஆரம்பத்தில் சினிமா பொழுதுபோக்கு என இலகு வாசிப்புச் செய்யும்போது அவர்களது பாணியில் படிக்க விட்டுவிடுங்கள். வாசிப்பிலும் தமிழிலும் அவர்களுக்கு ஒரு ஈர்ப்பு ஏற்பட்டு நாளடைவில் அவர்களாகவே நல்ல படைப்புகளைத் தேடிப் படிக்கத்தொடங்குவார்கள். அதைவிடுத்து இதைத்தான் படிக்கவேண்டுமென்ற எமது திணிப்பு பிள்ளைகளிற்கு தமிழ்மீதும் வாசிப்புப் பழக்கத்தின்மீதுமே ஒருவித வெறுப்பை ஏற்படுத்திவிடும். பிள்ளைகளையும் அவர்களது வயதிற்கேற்ற விருப்பு வெறுப்புக்களுடன் புரிந்துகொள்ள முயலுங்கள்.

எதோ எழுதத்தொடங்கி எங்கேயோபோட்டன். திட்டாதையுங்கோ சரி என்ரை விசயத்திற்குவாறன். காட்டாறுபோல எதற்கும் அடங்காமல் திரிந்த எனக்கு அவ செல்லம்மா கடிவாளம்போட்டு ஒருகட்டுக்கை கொண்டுவந்திராவிட்டால் ஐயாவிரை சமாதியிலை எப்பவோ புல்லு முளைத்திருக்கும். வெறும் கல்லாக தெருவோரம் கிடந்த எனக்கு உருவம் கொடுத்து ஒரு சிற்பமாக இன்னமும் செதுக்கிக்கிகொண்டு இருப்பது என்ரை செல்லம்மாதான்.

இந்தமாதிரி எல்லாம் எழுதாட்டில் அம்பலத்தாருக்கு வீட்டிலை அடுத்த  வேளைச் சோற்றுக்கே சிக்கலெண்டு முணுமுணுக்கிறது கேட்குது. அதுசரி நான் என்ரை மனுசியைப்பற்றி புளுகிறதிலை உங்களுக்கு என்ன முணுமுணுப்பு வேண்டிக்கிடக்கு? அம்பலத்தான் பெண்டாட்டிதாசன் என்று முணுமுணுக்கிறதை விட்டிட்டு நீங்களும் என்ரை வழியைப் பின்பற்றிப் பாருங்கோவன்! என்ன விளங்குதே நான் சொல்லுறது? உங்களது மனைவிமாரிடம் இருக்கிற திறமைகளையும் அறிந்து ஆக்கமும் ஊக்கமும் கொடுத்து மதிக்கப்பழகிப் பாருங்கோ குடும்பம் ஒரு கோயிலாகும். பிறிதொரு சந்தர்ப்பத்தில் உங்களையும் உங்கட கோயிலிலை சந்திக்க ஆவலோடவாறன்.



 

நேசமுடன் அம்பலத்தார்